Skrzyczne - Katowice - Dom - Depresja

• DST 7.30km
• Teren 7.30km
• Temperatura 8.0°C
• Aktywność Wędrówka

Zima wróciła © Eresse


W zakazanym lesie © Eresse


Na rozdrożu © Eresse


Spóźniony dziadek mróz © Eresse


Powinni mi zabrać telefon © Eresse


4 Pory roku © Eresse


Na kamieniach też się da © Eresse

Szyndzielnia - Skrzyczne - Ukojenie

• DST 21.30km
• Teren 21.30km
• Temperatura 12.0°C
• Aktywność Wędrówka

Nie wiem nawet, czy pamiętasz, że był kiedyś taki czas, gdy na drogę, którą biegłeś, upadł słońca blask.

Rano wstaliśmy bez budzika. Po co się spieszyć? W górach nawet wiosna przychodzi spóźniona. 

Do południa świeciło piękne słońce - było przyjemnie ciepło i bezwietrznie. Pod Klimczokiem obejrzeliśmy pamiątkowe miejsce, w którym turyści zostawiają kamienie z różnych zakątków świata. W lipcu zabiorę kamień z Czerwonej Ławki i też przywiozę :)


Pod Klimczokiem © Eresse


Dziś Łysica, jutro Everest © Eresse


(Mała) Panorama Beskidu Śląskiego © Eresse


Bazie w kwietniu © Eresse


Chyba wącham kamienie © Eresse

Na zdjęciu powyżej trochę mi już wali w dekiel. Świeże powietrze, 20 km w nogach, 10 kilogramów na plecach. Po grzanym piwie widzianym poniżej można mnie już tylko turlać do łóżka.


Szarlotki nie mieli, ale sernik pierwsza klasa! © Eresse

Wprawdzie całą drogę do schroniska marzyliśmy o szarlotce. Nawet zapewniałam, że ją zjemy. Ale na miejscu okazało się, że szarlotki nie ma - jest tylko drożdżowe i sernik.

Sernik okazał się nieziemski. Myślę, że właśnie taki serwują w świeckim niebie :)

Podchodząc do schroniska zauważyliśmy w krzakach kudłate bydlę. Pies sięgał nam wyżej pasa, wyglądał jak cielak i miał przekrwione oczy. Szepnęłam do Jacka - nie patrzmy na niego, może nas nie zauważy! W schronisku okazało się, że to pies właściciela. Pies demon.
- A on może wyjść na zewnątrz?
- Może. On wszystko może.


Strażnik podziemia © Eresse

Wielki powrót na szlak

• DST 11.50km
• Teren 11.50km
• Temperatura 12.0°C
• Aktywność Wędrówka

Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za tobą nie nadążyć. Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.

Nawet bym nie pomyślała, że w kwietniu tego roku wybiorę się na weekendowy wypad w góry. I to jeszcze schroniskowo. Ale, jak to mówią, carpe diem i nie mylą się. Bo im mniej w życiu się zaplanuje, tym mniej się będzie rozczarowanym, a tym większą radośc sprawi szczęście, które przyjdzie.

W tym roku miałam wyjątkowego towarzysza. Myślę, że to właśnie dzięki niemu udało mi się wyrwać kilka godzin z pracy i weekendu, by powędrować w nieznane i nareszcie odpocząć. Dziękuję Ci za to, że chciałeś dotrzymać mi kroku i iść obok mnie :)

Pierwszego dnia zwiedzaliśmy Bielsko-Białą, wędrowaliśmy obrzeżami i dzikimi odnogami miasta, by wreszcie uwolnić się od zgiełku i wejśc w cichy las. Poszliśmy przez Cygański Las - Kozią Górkę, dalej przez Kołowrót i Szyndzielnię do schroniska. Nikt nas nie gonił, nie popędzał, nie patrzyliśmy na zegarek. Przysiadaliśmy na rozgrzanych słońcem liściach i ściętych pniach drzew, by łapać jak najwięcej energii. Po rozlokowaniu się w schronisku wyszliśmy jeszcze na krótki spacer po okolicy, by nie tracić dnia. Patrzyliśmy, jak na naszych oczach zachodzi słońce i rozpalają się światła w dole. Dawno już nie czułam takiego odprężenia i zawieszenia w bezczasie. Było pięknie, cicho i kojąco.

PS. Świeży ananas w schronisku smakował lepiej niż langustynki w restauracji.
PS2. Przepraszam, że na urlopie musiałam pracować :)


Tup tup tup © Eresse


Ładowanie baterii w toku © Eresse


Monia w pracy © Eresse


Pod schroniskiem tylko my i przyroda © Eresse


Tylko w górach słońce tak pięknie zachodzi © Eresse


Wcale nie ziewam ze zmęczenia © Eresse


Monia w pracy ciąg dalszy © Eresse